Sculptuur
home | projecten | workshops | contact
NoBody - No Comment, 2008
In de reeks plastieken NoBody - No Comment volg ik als beeldhouwer de consequenties van de 'Embodied Perception' theorieën die sinds kort opgang maken in het wetenschappelijk onderzoek naar perceptie en bewustzijn. Deze theorieën stellen dat er een evolutionair oeroud empatisch systeem aan de basis van onze perceptie van de menselijke vorm ligt. Eenvoudig gesteld komt het er op neer dat we bij de waarneming van een menselijke vorm empatisch gaan invoelen of deze figuur voor ons een bedreiging vormt of niet. Dit betekent echter dat we in ons geheugen in zekere zin een sjabloon van het menselijk lichaam hebben waarmee waargenomen vormen vergeleken kunnen worden. Interessant hierbij is dat alle mogelijk beelden van menselijke lichamen reeds in het reservoir van ons eigen geheugen aanwezig zijn en dat het klassieke 'naar model boetseren' daardoor dus eigenlijk een overbodige omweg is, je hebt alle beelden toch al in je.
Als beeldhouwer is dit voor mij een interessant uitgangspunt dat na Sartre's toekenning van de objectstatus aan het menselijk wezen, de menselijke vorm of het menselijk lichaam terug als subject in onze postmoderne tijd binnenhaalt. Een goede figuratieve sculptuur van de menselijke vorm heeft voor mij dan ook nooit echt een objectstatus gehad. Het is een vitaal wezen, verstild weliswaar, waar een innerlijke energie in schuilgaat die ik vaak mis bij de meer 'objectieve' benadering van de figuratieve sculptuur van de laatste decenia.
Wat ik met deze reeks begonnen ben is om vanuit een zelfportret deze embodied perceptie te gaan aftasten door van het zelfportret een aantal afgeleide portretten te maken. Daarbij gebruik ik dan uiteraard geen hulpmiddelen meer zoals spiegels of foto's, die mij op een 'objectieve' wijze mezelf kunnen laten zien. Het enige dat telt is mijn gevoel dat een beeld juist zit; dat het overeenkomt met wat ik als innerlijk beeld van een bepaald menselijk figuur (dat ikzelf zou kunnen zijn) heb. Daarom zijn alle afgeleide (zelf)portretten voor mij reële figuren. Het zijn individuën die hun eigen leven leid(d)en en daardoor een unieke identiteit weergeven die voor mij betekenis heeft. Misschien als gemiste mogelijkheden of deelpersoonlijkheden die niet volledig tot expressie komen. Elk portret is toch een zelfportret.
Me as selfportret, 2008 (foto naar Van Dyck)
Zonder Titel, 2009. Was, gips en licht Deskilled Masterpiece, 2008. Metaal, steen, leder, bladgoud en ceramiek
|
|
|
Deze paginas zijn onder permanente constructie en worden regelmatig aangevuld met afbeeldingen en uitleg over oudere en nieuwe werken. Hieronder vindt u enkele afbeeldingen en thema's waarover later meer.
|
I know that, you know that, but who are we against so many
